Pojęcie „kształcenie zawodowe” zostało dość szeroko zdefiniowane w rozporządzeniu Rady UE z 17 października 2005 r. nr 1777/2005  ustanawiającym środki wykonawcze do unijnych przepisów w zakresie podatku VAT. Zgodnie z art. 14 tego rozporządzenia usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach wskazanych w dyrektywie obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Oznacza to, że pojęcie „kształcenie zawodowe” należy rozumieć w sposób szeroki. Będzie to każde kształcenie, w ramach którego uczestnicy uzyskają wiedzę przydatną w celach zawodowych, nawet jeśli dane szkolenie nie będzie wprost prowadzić do uzyskania danego zawodu i nie będzie w tym celu wymagane.

Dużo większe trudności sprawia interpretacja drugiego warunku stosowania zwolnienia, to jest świadczenia usługi w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Po pierwsze ustawodawca użył bardzo ogólnego pojęcia „przepisy odrębne” nie dając żadnych wskazówek jakie przepisy ma konkretnie na myśli. Należy zatem przyjąć, iż mogą być to jakiekolwiek przepisy o ile zawierają informację o formach i zasadach na jakich powinien odbywać się dany rodzaj kształcenia. Przykładowo kształcenie lekarzy reguluje ustawa z 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz rozporządzenia wydane na jej podstawie, natomiast kursy w zakresie audytu energetycznego reguluje rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 21 stycznia 2008 r. w sprawie przeprowadzania szkolenia oraz egzaminu dla osób ubiegających się o uprawnienie do sporządzania świadectwa charakterystyki energetycznej budynku, lokalu mieszkalnego oraz części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową. Zasady i formy prowadzenia wielu innych szkoleń i kursów określają właściwe przepisy.

Nie ma także pewności czy pod pojęciem „przepis” należy rozumieć jedynie akty prawa powszechnie obowiązującego, czy też regulacja ta obejmuje także przepisy wewnątrzkorporacyjne (chociażby uchwały Krajowej Izby Biegłych Rewidentów odnoszące się do obowiązkowego kształcenia członków tej korporacji ), bądź różnego rodzaju regulaminy lub wytyczne wydawane przez organizacje, na które zdelegowano obowiązek określenia norm kształcenia w danym zawodzie (przykładowo zasady przeprowadzania szkoleń na ratowników wodnych wynikają z uchwał WOPR a szkolenia na ratowników wysokościowych regulują szczegółowe normy wydawane przez Państwową Straż Pożarną). W ocenie autora pojęcie „przepis” należy rozumieć szeroko, a zatem wspomniane powyżej rodzaje szkoleń również powinny korzystać ze zwolnienia z podatku VAT.

Nie będą natomiast korzystać ze zwolnienia usługi szkoleniowe z zakresu tak zwanych umiejętności miękkich, takie jak szkolenia z asertywności czy autoprezentacji, w tym przypadku nie istnieją bowiem przepisy regulujące zasady prowadzenia tego typu szkoleń.
Należy pamiętać, iż przepisy dotyczące danego rodzaju kształcenia powinny wskazywać zarówno formy jak i zasady prowadzenia kształcenia. Odniesienie się przez ustawodawcę do „form kształcenia” nie budzi większych wątpliwości – przykładami form kształcenia mogą być: wykład, seminarium, kurs, praktyka zawodowa, studium. Nie ma natomiast jasności co należy rozumieć przez „zasady kształcenia”. Pojęcie to może być rozumiane bardzo szeroko, a zasady mogą odnosić się przede wszystkim do konieczności zapewnienia odpowiedniej jakości kształcenia, kadry dydaktycznej, warunków prowadzenia kształcenia oraz zasad finansowania kształcenia. Należy jednak zaznaczyć, iż wspomniany wcześniej art. 14 rozporządzenia Rady UE nr 1777/2005 stwierdza wprost, że czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego nie może warunkować zwolnienia z podatku VAT. Dlatego też, przez zasadę kształcenia nie może być rozumiany na przykład wymóg trwania danego kursy czy seminarium przez określoną ilość godzin.