Zgodnie z zasadą powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej „ustawa o pdof”), opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych m.in. w art. 21 oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o pdof, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Art. 20 ust. 1 ustawy o pdof stanowi natomiast, że za przychody z innych źródeł uważa się w szczególności, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 ustawy o pdof.

Podmioty dokonujące wypłaty lub przekazania nieodpłatnych świadczeń, które stanowią przychody z innych źródeł, nie pobierają zaliczki na podatek od dokonanych wypłat lecz są zobligowane – na podstawie art. 42a ustawy o pdof – do sporządzenia informacji PIT-8C o wartości wypłaconych/przekazanych świadczeń i przekazania jej podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu dla podatnika (osoby fizycznej otrzymującej przychód). Nie ma obowiązku sporządzania PIT-8C, jeżeli przychody z innych źródeł korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ustawy o pdof.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o pdof, zwolniona z podatku jest wartość nieodpłatnych świadczeń otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą, jeżeli jednorazowa wartość świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł – pod warunkiem, że świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym. Jak wynika z zacytowanego przepisu, aby przy przekazaniu świadczenia można było skorzystać z tego zwolnienia, spełnione powinny być następujące warunki:

• świadczenie przekazywane jest nieodpłatnie,
• przekazanie świadczenia ma związek z promocją lub reklamą świadczeniodawcy,
• wartość świadczenia przekazywanego jednorazowo nie przekracza kwoty 200 zł,
• między świadczeniodawcą i obdarowanym nie istnieje stosunek cywilnoprawny lub umowa o pracę.

Nieodpłatne świadczenie to takie zdarzenie, którego skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inna formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy. Aby mówić o nieodpłatnym świadczeniu, powinno ono stanowić przysporzenie tylko po stronie „obdarowanego”, nie związane z żadnym wzajemnym zobowiązaniem „obdarowanego” na rzecz przekazującego świadczenie (przekazane świadczenie nie może stanowić nagrody za wykonanie określonych czynności). Władze skarbowe prezentują niekiedy w tym względzie rygorystyczne podejście – jeżeli nagroda jest przekazywana w zamian za określone zachowanie, uznają one świadczenie za odpłatne i odmawiają prawa do skorzystania z omawianego zwolnienia. Przykładowo, władze skarbowe kwestionowały nieodpłatność świadczeń przy przekazaniu prezentów dla osób fizycznych m.in. za: dobrowolne wypełnienie kwestionariuszy i ankiet z danymi osobowymi przesyłanymi za pośrednictwem Internetu, złożenie przez pracowników kontrahenta zamówień o określonej wartości, przekazanie datku na rzecz fundacji powiązane z wzięciem udziału w losowaniu nagród.

Kolejnym warunkiem zastosowania omawianego zwolnienia jest przekazanie prezentów w związku z promocją i reklamą świadczeniodawcy. Promocja i reklama ma na celu zwiększenie popytu na towary lub usługi sprzedawane bądź promowane przez podmiot prowadzący akcję promocyjną. W tym kontekście, warto zwrócić uwagę na literalne brzmienie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o pdof, który mówi o świadczeniach otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą. Takie brzmienie przepisu może być interpretowane przez władze skarbowe wąsko, tj. zwolnienie może być stosowane tylko przez podmioty, które prowadząc akcję, promują swoje własne produkty lub usługi. Przy takiej interpretacji przepisu, z omawianego zwolnienia nie mogłyby korzystać np. agencje reklamowe. Taką interpretację przepisu przyjął przykładowo Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie (postanowienie z 2 kwietnia 2007 r., 1472/DPC/415-19/07/PK). Istnieją jednak argumenty, aby uznać, że np. agencje reklamowe również mogą korzystać z omawianego zwolnienia – zwrot „jego promocja” może być bowiem rozumiany jako akcja promocyjna prowadzona przez ten podmiot.

Kolejnym warunkiem zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest, aby między świadczeniodawcą i świadczeniobiorcą nie istniał stosunek cywilnoprawny lub stosunek pracy oraz aby jednorazowa wartość prezentu nie przekraczała 200 zł. Przepisy nie precyzują, czy wskazana kwota jest kwotą brutto czy netto (z VAT należnym, czy bez VAT). Biorąc pod uwagę zasady ustalania wartości pieniężnej świadczeń otrzymanych w naturze (określa się ją według cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku), zasadne jest przyjęcie limitu 200 zł jako wartości brutto przekazanego nieodpłatnie świadczenia (tj. z należnym  podatkiem VAT).