Powyższe oznacza, iż konieczne jest ujęcie skutków wniesienia aportu zarówno w księgach wnoszącego jak i otrzymującego aport.
Z uwagi na fakt, , iż przekazywany składnik majątku jest wytworzony we własnym zakresie, jego wartość księgowa wynosi zero. Art. 44b ust. 5 ustawy o rachunkowości zakłada jednakże, iż za cenę przejęcia uważa się wartość godziwą przekazanej zapłaty. W przypadku objęcia udziałów w zamian za aport znaku towarowego wytworzonego we własnym zakresie, z całą stanowczością można stwierdzić, iż wartość godziwa wnoszonego znaku istotnie różni się od jego wartości księgowej.

W przypadku wniesienia aportu w postaci znaku towarowego (a także innych składników majątkowych) zasadne jest zastosowanie regulacji określonych w MSSF 3 (Międzynarodowy Standard Sprawozdawczości Finansowej nr 3 – Połączenia jednostek) na podstawie delegacji określonej w art. 10 ust. 3 ustawy. Zgodnie z par. 38 MSSF 3

„zapłata przekazana może obejmować aktywa lub zobowiązania jednostki przejmującej o wartościach bilansowych różnych od ich wartości godziwych na dzień przejęcia (na przykład aktywa niepieniężne lub przedsięwzięcie jednostki przejmującej). Jeśli tak, jednostka przejmująca przeszacowuje przekazane aktywa lub zobowiązania do wartości godziwych na dzień przejęcia i ujmuje powstały zysk lub stratę w rachunku zysków i strat. Niekiedy jednak przekazane aktywa i zobowiązania pozostają w łączącej się jednostce po tym, gdy nastąpiło połączenie jednostek (na przykład dlatego, że aktywa i zobowiązania zostały przekazane do jednostki przejmowanej a nie do jej wcześniejszych właścicieli), dlatego jednostka przejmująca utrzymuje nad nimi kontrolę. W tej sytuacji jednostka przejmująca wycenia te aktywa lub zobowiązania w ich wartościach bilansowych bezpośrednio sprzed dnia przejęcia i nie ujmuje zysku ani straty z tytułu aktywów i zobowiązań, nad którymi sprawuje kontrolę zarówno przed, jak i po połączeniu jednostek.” (par 38 MSSF 3)

Powyższe oznacza, iż w przypadku objęcia aportu w innym podmiocie w zamian za aport znaku towarowego, w sytuacji gdy dotychczasowy właściciel nie traci kontroli nad wnoszonym składnikiem majątkowym, za cenę nabycia uważa się pierwotną wartość księgową. W przypadku znaku towarowego wytworzonego we własnym zakresie wynosi ona zatem zero.

W związku z faktem, iż wartość godziwa objętych udziałów różni się w stosunku do wartości księgowej udziału, zgodnie z ustawą o rachunkowości, możliwa jest wycena składnika majątku zaliczonego do inwestycji wg wartości godziwej. Skutki wyceny w zależności od tego czy wycena dotyczy udziału w podmiocie podporządkowanym czy też nie odnosi się zgodnie z regulacją określoną w art. 35. ust. 4 ustawy lub zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 12.12.2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych.

Podstawa prawna
Par 38 MSSF 3,
art. 35 ust 4 , art. 10 ust 3 ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r.