Odpowiadając na pytanie Czytelnika należy zwrócić uwagę, iż art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej ustawą o VAT) nakłada na podatnika obowiązek udokumentowania sprzedaży fakturą VAT. Równocześnie w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT zawarta jest delegacja, na mocy której minister właściwy do spraw finansów publicznych jest zobligowany do określenia w drodze rozporządzenia m.in. szczegółowych zasad wystawiania faktur. Wyrazem powyższej delegacji jest rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie m.in. wystawiania faktur VAT. Przedmiotowe rozporządzenie określa sposób wystawiania faktur VAT oraz wskazuje elementy, które powinna zawierać faktura VAT.
Należy jednakże zauważyć, iż przepisy ustawy o VAT, jak również wspomnianego rozporządzenia nie określają języka, w jakim mają być sporządzane faktury. W przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 231 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego podatku od wartości dodanej faktury mogą być wystawiane w każdym z języków unijnych. Natomiast w świetle art. 27 Konstytucji RP w Rzeczypospolitej Polskiej językiem urzędowym jest język polski. Język polski, jak również język angielski są jednocześnie językami urzędowymi Unii Europejskiej. Zatem faktura VAT może zostać wystawiona zarówno w języku polskim lub angielskim oraz w obydwu językach łącznie.
Na przeszkodzie wystawienia faktur dwujęzycznych nie stoją również przepisy dotyczące rachunkowości. Bowiem w myśl art. 9 w związku z art. 21 ust. 5 ustawy o rachunkowości zapisy w księgach rachunkowych są dokonywane na podstawie dokumentów sporządzonych w języku polskim, z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczą one operacji z zagranicznym kontrahentem, wówczas dokument może być sporządzony w języku obcym.
Trzeba jednak zwrócić uwagę, iż przepisy w zakresie wystawiania faktur VAT wymagają podania na fakturze kwoty podatku należnego w walucie polskiej, czyli złotych polskich.
