O tym, w jaki sposób ewidencjonować składniki o niskiej jednostkowej wartości powinny w przypadku podmiotów prowadzących księgi rachunkowe regulować zapisy polityki rachunkowości.
1. Składniki o wartości początkowej przekraczającej 3500 zł – muszą być wprowadzane do ewidencji środków trwałych i tym samym ujmowane na kontach środków trwałych. Będą podlegały amortyzacji rozłożonej w czasie – w rachunkowości po uwzględnieniu sposobu i czasu ich użytkowania, w podatku dochodowym z uwzględnieniem regulacji art. 16h-16l updop i art. 22h-22ł updof;
2. Składniki o wartości początkowej równej i niższej niż 3500 zł, bez dolnej granicy ceny, które z jakiegoś powodu są ważne dla jednostki – wśród powodów najczęściej wskazuje się konieczność kontrolowania tych składników majątkowych, pilnowania, aby pracownicy w szczególny sposób o nie dbali i rozliczali się z ich użytkowania, kontrolowania czasu trwania umów np. telekomunikacyjnych, które dotyczą tych składników; takie składniki są wpisywane do ewidencji środków trwałych i ujmowane na kontach środków trwałych a następnie zarówno rachunkowo jak i podatkowo ze względu na niską jednostkowa wartość jednorazowo amortyzowane (art. 16f ust 3 updop i art. 22f ust 3 updof);
3. Składniki o wartości początkowej równej i niższej niż 3500 zł, z dolną granicą wartości początkowej ustaloną w jednostce ( np. 300zł, np. 150 zł) – składniki te nie są bardzo istotne z punktu widzenia zarządzania majątkiem jednostki, ale istnieje potrzeba kontrolowania ich stanu, zatem są wyposażeniem – w chwili nabycia ich wartość jest zaliczana do kosztów, w tym kosztów uzyskania przychodów, ale są ujmowane w ewidencji ilościowej wyposażenia, jest to ewidencja pozabilansowa (art. 16f ust 3 updop i art. 22f ust 3 updof);
4. Składniki o wartości początkowej równej i niższej niż 3500 zł, poniżej dolnej granicy wartości początkowej ustalonej w jednostce ( np. poniżej 300zł, np. poniżej 150 zł) – są to składniki, które potencjalnie maja okres użytkowania dłuższy niż rok, ale ani ilościowo, ani wartościowo nie stanowią istotnej dla jednostki grupy aktywów, prowadzenie dodatkowych ewidencji generowałoby wyższe koszty niż korzyści, zatem wartość tych składników w chwili ich nabycia jest odnoszona w koszty ( w tym podatkowe), nie jest prowadzona żadna dodatkowa pozabilansowa ewidencja. (art. 16d ust 1 updop i art. 22d ust1 updof).