Zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (fundusz) oraz  zasady gospodarowania środkami tego funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu oraz na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych zostały określone w ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (ZFŚS).

Na mocy art. 9 ust. 1 ustawy o ZFŚS, pracodawcy mogą prowadzić wspólną działalność socjalną na warunkach określonych w umowie, która zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy określa w szczególności przedmiot wspólnej działalności, zasady jej prowadzenia, sposób rozliczeń oraz tryb wypowiedzenia i rozwiązania umowy. Umowa może również określać warunki odstąpienia od jej stosowania oraz odpowiedzialność stron z tego tytułu. Środki funduszu, zgodnie z ustawą, gromadzone są na odrębnym rachunku bankowym.

Dodać należy, iż przepisy ustawy o ZFŚS nie ograniczają w żaden sposób zakresu wspólnej działalności. Wymagane jest jedynie, aby mieściła się ona w definicji działalności socjalnej, przez którą rozumie się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.