W pytaniu prawnym WSA w Poznaniu wskazał, że kwestionowany przepis narusza zasadę demokratycznego państwa prawnego poprzez naruszenie zasady przyzwoitej legislacji (brak dostatecznej określoności przepisu), zasady zaufania do państwa i stanowionego przezeń prawa oraz sprawiedliwości społecznej. Jednak zgodnie z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego, treść art. 18 ustawy o VAT nie zawiera sformułowań, które wywoływałyby wątpliwości interpretacyjne. Przepis ten, zdaniem Trybunału, jasno określa w szczególności to, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy dokonanej w wyniku prowadzenia określonego rodzaju egzekucji, ilekroć podejmuje on czynności egzekucyjne.

Uzasadniając przedmiotowe orzeczenie Trybunał podkreślił, iż nie istnieje sprzeczność między art. 18 ustawy o VAT a regulacjami wynikającymi z kodeksu postępowania cywilnego. Na potwierdzenie Trybunał powołał się na stanowisko zajęte przez Sąd Najwyższy w uchwale z 15 grudnia 2006 r. (sygn. akt III CZP 115/06), zgodnie z którą podatek od towarów i usług nie może być uznany za należność, którą uwzględnia się w planie podziału sumy uzyskanej z egzekucji jako przypadającą wierzycielowi egzekwującemu lub innemu uczestnikowi podziału (art. 1024 pkt 2 i 3 w związku z art. 1025 § 1 pkt 2-10 k.p.c.). Nie wchodzi zatem w grę uwzględnienie podatku od towarów i usług w planie podziału sumy uzyskanej przez egzekucję z nieruchomości jako należności, których dotyczy art. 1025 § 1 pkt 7 k.p.c. Tak więc w przypadku, gdy sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, suma ulegająca podziałowi, którą wymienia się w planie podziału, powinna być pomniejszona o podatek od towarów i usług.