Rozliczenia ze spółką osobową

Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Powyższy przepis ma zastosowanie również do transakcji dokonywanych pomiędzy spółką osobową a jej wspólnikiem. W sytuacji w której wspólnik spółki osobowej sprzedaje jej towary lub usługi, wartość sprzedanych wyrobów, świadczonych usług stanowić będzie dla niego przychód związany z działalnością gospodarczą. Równocześnie, stosownie do posiadanego udziału w spółce osobowej, uwzględniając zasadę przewidzianą w art. 5 ustawy, część wydatku spółki osobowej będzie dla wspólnika kosztem uzyskania przychodów. Przy czym, warunkiem uznania powyższego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest spełnienie przesłanek zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe dotyczy również odwrotnej sytuacji, tzn. takiej, w której wspólnik nabywa od spółki osobowej, której jest właścicielem, towary lub usługi. Odpowiednio należy wówczas traktować przychody spółki osobowej z tytułu sprzedaży towarów czy też świadczenia usług na rzecz jej wspólnika. Wówczas należność za sprzedane towary, świadczone usługi jest dla wspólnika przychodem w części jaka odpowiada jego udziałowi. Z kolei całość wydatków poniesionych na nabycie towarów i usług jest dla kosztem uzyskania przychodu wspólnika, o ile spełniają one warunki wskazane w ustawie.

W praktyce można spotkać się z twierdzeniem, że w sytuacji, w której podatnik świadczy usługę na rzecz spółki osobowej, w której jest wspólnikiem, świadczy on usługę samemu sobie w zakresie w jakim przychody i koszty równe są jego przychodom i kosztom. Należy jednak zauważyć, że w tym przypadku wspólnik spółki osobowej występuje względem spółki jako osoba trzecia, dlatego też powyższy argument nie znajdzie uzasadnienia. Stanowisko to znajduje także potwierdzenie w ostatnich interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, na przykład w interpretacji indywidualnej z 6 marca 2009 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (IBPBI/2/423-1145/08/AM).

Zatem przychody i koszty uzyskania przychodów spółki osobowej, zgodnie z przepisem art. 5 ustawy są doliczane odpowiednio do przychodów i kosztów podatkowych wspólnika spółki osobowej, zgodnie z posiadanym udziałem. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje jednak pojęcia udziału użytego w przywołanym powyżej przepisie. Wskazuje jedynie, że w sytuacji braku dowodu przeciwnego należy przyjąć, że udziały są równe. Praktyka organów podatkowych wskazuje, że pojęcie udziału należy rozumieć jako udział w zyskach spółki osobowej. Niemniej jednak w sytuacji, w której zgodnie z umową spółki udział podatnika w zyskach różni się od jego udziału stratach spółki, przychody jak i koszty uzyskania przychodów powinny być rozliczone zgodnie z określonym w umowie spółki udziałem odpowiednim dla zysków albo strat.  Zatem udziały poszczególnych wspólników powinny zostać precyzyjnie określone w postanowieniach umowy spółki osobowej, aby uniknąć sporów z organami podatkowymi co do sposobu alokacji przychodów i kosztów do wspólników spółki osobowej.

Dodaj komentarz