Jednostki niepodlegające obowiązkowi badania przez biegłego rewidenta nie muszą stosować przepisów rozporządzenia. Warto jednak zaznaczyć, że rozporządzenie bardziej szczegółowo reguluje kwestie związane z transakcjami, do których można stosować zasady rachunkowości zabezpieczeń.

Podstawowe pojęcia związane z rachunkowością zabezpieczeń

Na potrzeby prawa bilansowego zabezpieczenie  (transakcja zabezpieczająca)  to wybór jednego lub kilku instrumentów zabezpieczających, których zmiany wartości godziwej kompensują (przynajmniej częściowo) zmianę wartości godziwej zabezpieczanej pozycji lub związanych z taką pozycją przepływów pieniężnych. Uzyskanie symetrycznych i znoszących się wzajemnie zmian w wartości pozycji zabezpieczanej i w wartości instrumentu zabezpieczającego ma na celu zapewnienie takiego „dopasowania księgowego”, które pozwala jednostce uniknąć znaczących wahań wyniku finansowego prezentowanego pomiędzy kolejnymi okresami sprawozdawczymi. Rachunkowość zabezpieczeń zmienia zatem tradycyjne podejście do instrumentu zabezpieczającego i pozycji zabezpieczanej, umożliwiając ujmowanie w tym samym okresie w rachunku wyników zysków lub strat na instrumencie zabezpieczającym jako kompensaty zmiany wartości pozycji zabezpieczanej. Stopień osiągniętej kompensacji określany jest mianem efektywności (skuteczności) zabezpieczenia.

Kolejnymi istotnymi pojęciami są pozycja zabezpieczana i instrument zabezpieczający. Szczegółowo zostaną one omówione w kolejnej części opracowania.

Pozycja zabezpieczana to aktywa, zobowiązania (w tym także uprawdopodobnione przyszłe zobowiązanie) lub planowana transakcja, z którymi wiąże się ryzyko zmiany wartości godziwej albo przyszłych przepływów pieniężnych oczekiwanych przez jednostkę.

Instrument zabezpieczający to wyznaczony instrument pochodny, jeżeli jego wartość godziwą można wiarygodnie ustalić.