Do podstawowych błędów w ramach inwestycji długoterminowych należy zaliczyć wykazywanie w bilansie wartości posiadanych udziałów i akcji w cenach nabycia bez dokonywania na koniec okresu sprawozdawczego odpisów z tytułu trwałej utraty wartości. Jednostki gospodarcze często nie dokonują na koniec okresu sprawozdawczego szczegółowej analizy sytuacji majątkowej i finansowej oraz analizy rentowności spółek, w których posiadają udziały, w efekcie czego wykazują aktywa finansowe w zawyżonej wartości.

Odpisy z tytułu trwałej utraty wartości powinny być dokonane szczególnie w odniesieniu do udziałów i akcji w jednostkach postawionych w stan upadłości, czy też wykazujących ujemne kapitały własne.

Ponadto, jednostki podlegające obowiązkowi badania przez biegłego rewidenta zobowiązane są do wyceny posiadanych aktywów finansowych – zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych. Na podstawie tego rozporządzenia, jednostki powinny wyceniać aktywa finansowe nie później niż na koniec okresu sprawozdawczego w wiarygodnie ustalonej wartości godziwej, bez jej pomniejszania o koszty transakcji, jakie jednostka poniosłaby, zbywając te aktywa lub wyłączając je z ksiąg rachunkowych z innych przyczyn chybam że wysokość tych kosztów byłaby znacząca. Przepisy te nie mają zastosowania do aktywów finansowych utrzymywanych do terminu wymagalności, składników aktywów finansowych, dla których nie istnieje cena rynkowa ustalona w aktywnym obrocie regulowanym albo których wartość godziwa nie może być ustalona w inny wiarygodny sposób, czy też składników aktywów finansowych objętych zabezpieczeniem.