Ryzyko podatkowe w działalności jednostek samorządu terytorialnego

Ważna jest również szczegółowa informacja dotycząca przyszłych przepływów pieniężnych oraz wielkości środków niezbędnych do prowadzenia działalności operacyjnej w przyszłości. Analiza sytuacji finansowej najczęściej przygotowywana jest również w oparciu o zagrożenia związane z niespodziewanymi negatywnymi skutkami zjawisk powodujących niezamierzone zobowiązania. Również jednostki samorządu terytorialnego powinny szacować nieprzewidziane zagrożenia, wśród których coraz częstsze przypadki związane są z niewłaściwym ustaleniem zobowiązań publiczno – prawnych, a wśród nich zobowiązań podatkowych. W literaturze przedmiotu nie jest rozpowszechnione zarządzanie ryzykiem podatkowym w JST, należy jednak przeprowadzić dyskusję, czy jest to znaczący rodzaj ryzyka zagrażający działalności tych jednostek?
Ryzyko podatkowe ze względu na charakter zagrożeń dla jednostek samorządu terytorialnego należy podzielić na następujące obszary:

  • Ryzyko administracyjne – wynika z niewłaściwie przygotowanych decyzji administracyjnych skutkujących powstaniem obowiązku podatkowego, który nie jest identyfikowany w jednostce Decyzje te mogą spowodować pogorszenie sytuacji finansowej wpływając w istotny sposób na przyszłe działania jednostki (np. ograniczenie działalności inwestycyjnej).
  • Ryzyko interpretacji – wynikające z niewłaściwie przeprowadzonej analizy przepisów prawa podatkowego. Błędna interpretacja może być dokonywana zarówno przez wewnętrzne służby prawne, jak też może powstać w ramach interpretacji przepisów przez jednostki współpracujące (np. wykwalifikowane kancelarie prawne).
  • Ryzyko obliczeniowe (lub formalno – rachunkowe) – wynika z niewłaściwe ustalonej wysokości zidentyfikowanego zobowiązanie podatkowego. Jest to rodzaj ryzyk, które jest w stosunku do powyższych rodzajów najmniej dotkliwym rodzajem ryzyka podatkowego.

Najważniejszym narzędziem ograniczającym zagrożenia w tym zakresie jest dobór odpowiednich pracowników służb prawnych prowadzących stały monitoring w zakresie prac legislacyjnych. Bardzo pomocnym narzędziem w tym zakresie jest również bliska współpraca jednostki z biegłym rewidentem. Biegli rewidenci z uwagi na ich szerokie doświadczenie, analizując działalność jednostki w danym okresie obrachunkowym są w stanie zidentyfikować zobowiązania podatkowe pominięte przez jednostkę i nakazać właściwe korekty. Nie wszystkie jednostki podlegają jednak obowiązkowi badania sprawozdania finansowego w takich przypadkach pomocnym rozwiązaniem jest właściwie zorganizowany audyt wewnętrzny.

Podstawa prawna:
Ustawa z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości

zobacz również:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *