- Ryzyko administracyjne – wynika z niewłaściwie przygotowanych decyzji administracyjnych skutkujących powstaniem obowiązku podatkowego, który nie jest identyfikowany w jednostce Decyzje te mogą spowodować pogorszenie sytuacji finansowej wpływając w istotny sposób na przyszłe działania jednostki (np. ograniczenie działalności inwestycyjnej).
- Ryzyko interpretacji – wynikające z niewłaściwie przeprowadzonej analizy przepisów prawa podatkowego. Błędna interpretacja może być dokonywana zarówno przez wewnętrzne służby prawne, jak też może powstać w ramach interpretacji przepisów przez jednostki współpracujące (np. wykwalifikowane kancelarie prawne).
- Ryzyko obliczeniowe (lub formalno – rachunkowe) – wynika z niewłaściwe ustalonej wysokości zidentyfikowanego zobowiązanie podatkowego. Jest to rodzaj ryzyk, które jest w stosunku do powyższych rodzajów najmniej dotkliwym rodzajem ryzyka podatkowego.
Najważniejszym narzędziem ograniczającym zagrożenia w tym zakresie jest dobór odpowiednich pracowników służb prawnych prowadzących stały monitoring w zakresie prac legislacyjnych. Bardzo pomocnym narzędziem w tym zakresie jest również bliska współpraca jednostki z biegłym rewidentem. Biegli rewidenci z uwagi na ich szerokie doświadczenie, analizując działalność jednostki w danym okresie obrachunkowym są w stanie zidentyfikować zobowiązania podatkowe pominięte przez jednostkę i nakazać właściwe korekty. Nie wszystkie jednostki podlegają jednak obowiązkowi badania sprawozdania finansowego w takich przypadkach pomocnym rozwiązaniem jest właściwie zorganizowany audyt wewnętrzny.
Podstawa prawna:
Ustawa z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości
zobacz również: