Wydawać by się mogło, że skoro ustawodawca zdecydował się na dopuszczenie stosowania instytucji, która z mocy samego prawa wywołuje skutki rzeczowe, a więc zapisobierca nabywa przedmiot zapisu windykacyjnego z chwilą otwarcia spadku, to w sposób niczym nieograniczony będzie miał możliwość wykonywania swojego prawa. Jednakże ustawodawca zdecydował się na zastosowanie pewnych ograniczeń, polegających na wymogu dokumentowania nabytego prawa poprzez stwierdzenie nabycia przedmiotu zapisu windykacyjnego w sądowym postanowieniu o nabyciu spadku lub przedmiotu zapisu windykacyjnego albo w notarialnym poświadczeniu dziedziczenia.. Zgodnie z regulacją zawartą w art. 10291 k.c. do zapisu windykacyjnego mają zastosowanie przepisy dotyczące stwierdzenia nabycia spadku, poświadczenia dziedziczenia i ochrony dziedziczenia. Odesłanie zawarte w art. 10291 k.c. oznacza, że zastosowanie znajdzie tutaj art. 1025 § 1 zd. 1 k.c., a więc z wnioskiem o stwierdzenie nabycia zapisu windykacyjnego będzie mógł wystąpić każdy, kto ma w tym interes, a więc przede wszystkim zapisobiercy z zapisu windykacyjnego, wierzyciele tych osób, spadkobiercy, zapisobiercy z zapisów zwykłych, wierzyciele spadkodawcy, spadkobiercy osób mających prawo do zapisu windykacyjnego, uprawnieni do zachowku, w niektórych sytuacjach wykonawca testamentu, a także inne osoby, które wykażą posiadanie wspomnianego wyżej interesu, rozumianego zgodnie z art. 10291 k.c.. Brzmienie art. 1025 k.c. wskazuje na, co do zasady, niedopuszczalność stwierdzenia nabycia przedmiotu zapisu windykacyjnego lub wydania poświadczenia bez złożenia wniosku przez uprawnioną osobę. Przyglądając się instytucji sądowego stwierdzenia nabycia zapisu windykacyjnego nie można zapomnieć o analizie przepisów regulujących postępowanie cywilne. W tej materii kluczowe znaczenie ma art. 677 § 2 k.p.c., zgodnie z którym w postanowieniu o stwierdzeniu nabycia spadku sąd stwierdza także nabycie przedmiotu zapisu windykacyjnego, wymieniając w owym postanowieniu osobę, na rzecz której dokonano przysporzenia oraz objęty nim przedmiot. Ujmując tę zasadę od strony praktycznej, będzie się ona sprowadzała do zamieszczenia w owym postanowieniu osobnego punktu, w którym znajdzie się stwierdzenie mówiące o nabyciu przedmiotu zapisu windykacyjnego. Konsekwencją przyjęcia takiego rozwiązania jest zasada wedle której stwierdzenie nabycia przedmiotu zapisu windykacyjnego powinno zawsze następować łącznie ze stwierdzeniem nabycia spadku w jednym postępowaniu. Niedopuszczalna jest zatem sytuacja, w której zostanie wszczęte odrębne postępowanie dotyczące jedynie stwierdzenia nabycia zapisu windykacyjnego bez stwierdzenia nabycia spadku, ponieważ wniosek o stwierdzenie nabycia spadku niejako mieści w sobie wniosek o stwierdzenie nabycia zapisu windykacyjnego. Za tezą tą przemawia także analiza art. 677 § 2 i 3 k.p.c., z której wynika, iż w przypadku ustalenia, że spadkodawca pozostawił ważne i skuteczne zapisy windykacyjne, orzeczenie w przedmiocie stwierdzenia tych zapisów powinno nastąpić albo w postanowieniu o stwierdzeniu nabycia spadku albo w wydanym w toku postępowania o stwierdzenie nabycia spadku postępowaniu częściowym. Jeżeli natomiast stwierdzenie nabycia przedmiotu zapisu windykacyjnego nastąpiłoby w odrębnym postępowaniu to zostałaby wykluczona możliwość zawarcia rozstrzygnięcia w tej sprawie w treści postanowienia o nabyciu spadku, bowiem naruszałoby to funkcjonujący w polskiej procedurze cywilnej zakaz ponownego orzekania w tym samym przedmiocie (art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c.). Bardzo istotnym zagadnieniem łączącym się z problematyką nabycia przedmiotu zapisu windykacyjnego jest fakt, iż jedynie postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku, obejmujące swoją treścią rozstrzygnięcie dotyczące nabycia przedmiotu zapisu windykacyjnego, daje uprawnionemu z zapisu zabezpieczenie przed nieuprawnionym rozporządzeniem przedmiotem zapisu przez spadkobiercę, legitymującym się prawomocnym stwierdzeniem nabycia spadku. Stąd też konsekwencją braku owego rozstrzygnięcia w postanowieniu o nabyciu spadku może być przekonanie osób trzecich, działających w zaufaniu do orzeczenia, że w skład spadku weszły wszystkie prawa określone poprzez art. 922 k.c., które przysługiwały spadkodawcy. Dlatego też stwierdzenie nabycia przedmiotu zapisu windykacyjnego powinno zawsze następować łącznie ze stwierdzeniem nabycia spadku w jednym i tym samym postępowaniu. Kolejnym argumentem przemawiającym za niedopuszczalnością wszczęcia odrębnego postępowania, dotyczącego nabycia przedmiotu zapisu windykacyjnego, jest zmieniony w tym zakresie art. 6 ust.1 pkt 2b u.p.sp.dar., który ma następujące brzmienie: „przy nabyciu w drodze zapisu windykacyjnego – z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, postanowienia częściowego, stwierdzającego nabycie przedmiotu zapisu windykacyjnego lub zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia”. Przytoczone powyżej argumenty pozwalają na jednoznaczne stwierdzenie, iż jedyna drogą uzyskania stwierdzenia nabycia przedmiotu zapisu windykacyjnego będzie zgłoszenie wniosku o stwierdzenie nabycia spadku. Gdyby jednak doszło do sytuacji złożenia odrębnego wniosku, to zadaniem sądu byłoby wówczas potraktowanie go jako wniosku dotyczącego stwierdzenia nabycia spadku i wezwanie składającego do uzupełnienia braków. Należy zatem stwierdzić, że sąd, prowadzący postępowanie w sprawie stwierdzenia nabycia spadku, powinien z urzędu badać, czy spadkodawca nie pozostawił testamentów ustanawiających zapisy windykacyjne i w razie ewentualnego stwierdzenia, że takie testamenty istnieją, obowiązany jest wezwać zapisobierców jako uczestników postępowania. Ponadto do obowiązków sądu należy badanie, czy zapis został ustanowiony w sposób skuteczny i ważny, czy zapisobierca złożył oświadczenie o przyjęciu zapisu bądź czy przewidziany dla tej czynności termin już upłynął, a także niezmiernie ważny fakt, czy przedmiot zapisu należał do spadkodawcy w chwili otwarcia spadku. Sąd będzie zatem musiał wskazać w postanowieniu nie tylko spadkobierców wraz z wysokością przypadających im udziałów w spadku, ale także wszystkich zapisobierców windykacyjnych i nabyte przez nich z momentem otwarcia spadku przedmioty objęte legatami windykacyjnymi. Na uznanie jednak zasługuje wprowadzenie przez ustawodawcę w § 3 art. 677 k.p.c. możliwości wydania przez sąd postanowienia częściowego, stwierdzającego jedynie nabycie przedmiotu zapisu windykacyjnego. Tego typu rozwiązanie pozwoli uniknąć niepożądanej sytuacji, w której wszelkiego rodzaju spory wynikłe pomiędzy spadkobiercami, a dotyczące na przykład wykładni testamentu, zawieszenia postępowania z powodu wszczęcia procesu o uznanie spadkobiercy za niegodnego dziedziczenia, będą niejako blokować możliwość wydania szybkiego rozstrzygnięcia odnośnie zapisu windykacyjnego, które jak wiemy musi zostać zawarte w postanowieniu o nabyciu spadku.