Wstępna opłata leasingowa jest kosztem potrącalnym w dacie poniesienia – wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 14 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Go 978/11

Stan faktyczny oraz stanowisko WSA
We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podatnik wskazał, że zamierza zawrzeć z kontrahentem umowę leasingu operacyjnego nieruchomości. W zawartej umowie leasingu podatnik zobowiąże się do zapłaty na rzecz finansującego pierwszej opłaty leasingowej w wysokości nie przekraczającej 40% wartości początkowej przedmiotu leasingu. Pierwsza opłata leasingowa zawierać będzie opłatę przygotowawczą. W tym stanie rzeczy podatnik zapytał, czy pierwsza opłata leasingowa, zawierająca opłatę przygotowawczą, winna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w całości w dacie jej poniesienia, czy też winna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości umowy leasingu. Zdaniem podatnika pierwsza opłata leasingowa ma charakter samoistny i nie jest przypisana do poszczególnych, kolejnych rat leasingowych. Zostanie ona uiszczona bezpośrednio po zawarciu umowy, zaś jej poniesienie jest warunkiem koniecznym zawarcia umowy leasingu. W związku z tym opłata ta dotyczy w całości roku podatkowego, w którym zostanie uiszczona, w konsekwencji czego powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w tym właśnie roku i brak jest podstaw do rozliczenia jej proporcjonalnie do całego okresu trwania umowy leasingu.

Minister Finansów uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Stwierdził, że jeżeli uiszczenie wynikającej z umowy leasingu określonej kwoty jest warunkiem skuteczności tej umowy (jej zawarcia, rozpoczęcia, wydania przedmiotu leasingu), to – z uwagi na tę właśnie rolę – należy przyjmować, że jest to koszt dotyczący całej umowy i ściśle określonego czasu jej trwania, z reguły przekraczającego rok podatkowy. Z tego względu opłatę leasingową o charakterze wstępnym (pierwszą opłatę leasingową zawierającą opłatę przygotowawczą) należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, proporcjonalnie do czasu trwania umowy.

WSA w Gorzowie Wielkopolskim uchylił zaskarżoną interpretację. Sąd uznał, że wstępna opłata leasingowa, zwana także czynszem inicjalnym, zerowym, czy ratą inicjalną, warunkująca możliwość zawarcia umowy leasingu i wydania jej przedmiotu, ma w istocie charakter samoistny, nie pozwalający przypisać jej do poszczególnych rat leasingowych. Świadczenie takie jest kosztem jednorazowym, związanym z zawarciem umowy leasingu oraz wydaniem jej przedmiotu, również w sensie czasowym i to nie pozwala uznać, że dotyczy ono całego okresu, na jaki została zawarta umowa. Wstępna opłata leasingowa nie dotyczy samego trwania umowy leasingu, lecz w ogóle prawa skorzystania z niego.

Teza
Na podstawie uzasadnienia omawianego orzeczenia można sformułować następującą tezę:
„Wstępna opłata leasingowa, warunkująca zawarcie umowy leasingu, stanowi koszt pośrednio związany z przychodami i jest potrącalna w dacie jej poniesienia.”

Komentarz
W najnowszym orzecznictwie sądów administracyjnych podatkowa kwalifikacja opłat wstępnych, uiszczanych w związku z zawarciem umów leasingu nie budzi już większych wątpliwości interpretacyjnych. W tym zakresie dominująca linia orzecznicza opowiada się za uznaniem takich opłat za koszty pośrednio związane z przychodami, a jednocześnie koszty dotyczące okresu nie przekraczającego roku podatkowego. W konsekwencji opłaty takie, zgodnie z regułą określoną w art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p.1, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w całości w dacie ich poniesienia (por. m.in. wyrok NSA z dnia 7 października 2010 roku, sygn. akt II FSK 962/09, wyrok NSA z dnia 23 marca 2010 roku, sygn. akt II FSK 1733/09, wyrok NSA z dnia 4 listopada 2011 roku, sygn. akt II FSK 837/10).

Wydawać by się mogło, że jednolite stanowisko Sądów przekona organy podatkowe do zmiany prezentowanego przez nie poglądu o konieczności proporcjonalnego rozliczania opłat wstępnych w całym okresie obowiązywania umowy leasingu. Niestety, rozpatrując powyższe zagadnienie organy w dalszym ciągu podtrzymują swoje wcześniejsze stanowisko w tej sprawie (tak np. Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 24 października 2011 roku nr ILPB4/423-256/11-4/DS.).
W prezentowanym wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim podtrzymał wskazaną wyżej linię orzeczniczą. Dał tym samym kolejny sygnał wskazujący na to, że „upieranie” się przez organy skarbowe przy ich dotychczasowych poglądach ostatecznie spotka się z negatywnym rozstrzygnięciem właściwego Sądu.

\"\"
1) Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.)

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *