Współwłasność nieruchomości a właściwa stawka podatku od nieruchomości – wyrok WSA w Opolu z dnia 12 października 2011 r., sygn. akt I SA/Op 101/11

Stan faktyczny oraz stanowisko WSA
Organy podatkowe ustaliły podatnikowi zobowiązanie z tytułu podatku od nieruchomości. Wskazały, że podatnik posiada budynki oraz grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a zatem powinien stosować właściwą dla nich stawkę podatku. Stwierdzono, że z przepisów u.p.o.l.  wynika, iż sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę budynków, budowli bądź gruntów (z wyjątkami przewidzianymi w ustawie), chociażby był on tylko jednym ze współwłaścicieli przedmiotów opodatkowania, skutkuje uznaniem ich za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Bez znaczenia przy tym pozostaje okoliczność, czy któryś z posiadanych przez przedsiębiorcę obiektów jest w danym momencie faktycznie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. W definicji tej nie ma bowiem warunku wykorzystywania tego rodzaju nieruchomości na cele związane z działalnością gospodarczą, wystarczy sam fakt ich posiadania przez przedsiębiorcę.

W toku postępowania podatnik argumentował, że posiadane grunty i budynki mają charakter mieszkalny i nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

WSA w Opolu podzielił stanowisko zajęte w sprawie przez organy podatkowe. Sąd odwołał się do brzmienia art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. i wskazał, że co do zasady sam fakt posiadania gruntu, budynku lub budowli przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, chociażby był on tylko jednym ze współwłaścicieli przedmiotów opodatkowania, przesądza o uznaniu, że te przedmioty opodatkowania są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Dla celów tego podatku nie ma też znaczenia, czy nieruchomość jest wykorzystywana do celów prowadzenia działalności gospodarczej, a jeżeli tak, to jak intensywnie. W świetle art. 1 a ust.1 pkt 3 u.p.o.l. nie ma też znaczenia cel nabycia nieruchomości, pochodzenie środków na jej zakup, fakt, czy nieruchomość wchodzi w skład przedsiębiorstwa, nie mają wpływu również umowy zawarte pomiędzy współwłaścicielami nieruchomości. W ocenie WSA w sytuacji, gdy tylko niektórzy ze współwłaścicieli nieruchomości mają status przedsiębiorcy, jest to okoliczność wystarczająca do zastosowania – w odniesieniu do wszystkich podatników (współwłaścicieli) – maksymalnej stawki opodatkowania stosowanej do nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą.

Teza
Na podstawie uzasadnienia omawianego orzeczenia można sformułować następującą tezę:
„Sam fakt posiadania gruntu, budynku lub budowli przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, chociażby był on tylko jednym ze współwłaścicieli nieruchomości, przesądza o uznaniu, że nieruchomość ta jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej i jako taka podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.”

Komentarz
Przepisy u.p.o.l. przewidują najwyższą stawkę podatku od nieruchomości w stosunku do nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą. Nieruchomościami takimi, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. są (z pewnymi wyjątkami) grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntował się już pogląd, iż nieruchomość będącą we władaniu przedsiębiorcy powinno uważać się za związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej niezależnie od tego, czy faktycznie jest ona w tej działalności wykorzystywana (tak m.in. wyrok NSA z dnia 20 marca 2009 roku, sygn. akt II FSK 1888/07 oraz z dnia 9 stycznia 2009 roku, sygn. akt II FSK 1354/07).

Stanowisko zajęte przez WSA w Opolu w prezentowanym wyroku podziela powyższe poglądy. Jest ono interesujące także z tego względu, iż przesądza, że najwyższą stawką podatku od nieruchomości, tj. właściwą dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, podlegają nie tylko te nieruchomości, które są w pełnym władaniu przedsiębiorcy, lecz także i te, których przedsiębiorca jest jedynie współwłaścicielem. Nawet zatem wówczas, gdy pozostali współwłaściciele danej nieruchomości nie prowadzą działalności gospodarczej, w całości podlega ona opodatkowaniu według wyższej stawki podatku.

Powyższa okoliczność powinna być uw

zględniana przez podatników przy planowaniu obciążeń finansowych. Nierozważne działanie w tym zakresie, przykładowo poprzez włączenie w strukturę właścicielską danej nieruchomości osoby prowadzącej działalność gospodarczą, może bowiem doprowadzić do znacznego zwiększenia wysokości opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

 

\"\"

 

\"\"

1) Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych  (Dz. U. z 2010 roku Nr 95, poz. 613 ze zm.)

Dodaj komentarz