- nieruchomości – ale tylko takie, które nie są używane przez jednostkę do realizacji jej podstawowych zadań, lecz oczekuje się od nich generowania określonych pożytków, np. grunty, budynki i lokale przeznaczone na wynajem,
- wartości niematerialne i prawne – tylko te, które są posiadane w celu uzyskania z nich w przyszłości korzyści materialnych, np. w wyniku wzrostu ich wartości rynkowej,
- długotrwałe aktywa finansowe – czyli takie aktywa finansowe, które będą wymagalne lub przeznaczone do zbycia w okresie dłuższym niż 12 miesięcy od daty ich założenia, wystawienia lub nabycia. Zaliczamy do nich przede wszystkim:
a) akcje i udziały – papiery wartościowe będące świadectwem udziału ich właściciela w kapitale spółki i uprawniają ich do partycypacji w podziale zysku
b) obligacje – papiery wartościowe, w których emitent potwierdza zaciągnięcie pożyczki u posiadacza obligacji i zobowiązuje się do jej zwrotu w określonym terminie wraz z odsetkami,
c) pożyczki – udzielone przez jednostkę innym podmiotom gospodarczym na okres dłuższy niż 12 miesięcy. Naliczane od nich odsetki powiększają przychody finansowe firmy.
W przypadku kiedy zachodzi duże prawdopodobieństwo, że posiadane przez jednostkę długoterminowe aktywa finansowe, nieruchomości lub wartości niematerialne i prawne nie przyniosą w przyszłości oczekiwanych korzyści ekonomicznych, należy dokonać ich odpisów aktualizujących, nie później niż na koniec okresu sprawozdawczego.
Inwestycje długoterminowe wycenia się przynajmniej raz w roku, na dzień bilansowy. Ustawa o rachunkowości wskazuje możliwe sposoby dokonania wyceny:
– nieruchomości i wartości niematerialne i prawne – według cen nabycia lub kosztów wytworzenia, lub wartości przeszacowanej, pomniejszonej o odpisy umorzeniowe oraz odpisy z tytułu trwałej utraty wartości, a także według ceny rynkowej lub inaczej określonej wartości godziwej,
– udziały i akcje w innych jednostkach oraz obligacje – według ceny nabycia pomniejszonej o ewentualne odpisy z tytułu trwałej utraty wartości lub według wartości godziwej, albo według skorygowanej ceny nabycia – jeżeli dla danego składnika aktywów został określony termin wymagalności; udziały w jednostkach podporządkowanych zaliczone do aktywów trwałych mogą być także wyceniane metodą praw własności, pod warunkiem, że będzie ona stosowana jednolicie wobec wszystkich jednostek podporządkowanych
– pożyczki długoterminowe – wyceniane są na bieżąco w wartości nominalnej z dnia, w którym powstały z uwzględnieniem spłat, natomiast na dzień bilansowy wyceniane są w kwocie wymaganej zapłaty tzn. pomniejszoną o ewentualne odpisy aktualizujące, mogą być także wyceniane według skorygowanej ceny nabycia.
